Απ: ...Αδέσποτα και Θεωρητικούρες...

από **marfot75** Πεμ Ιουλ 24, 2008 11:55 pm

Fotoula έγραψε:Μέλη του φόρουμ με τον κατάλληλο εξοπλισμό δια διαλογικάς συζητήσεις

Φωτούλα

από **Chouzouris** Πεμ Ιουλ 24, 2008 11:56 pm

Fotoula έγραψε:Για μένα το λες αυτό βοτσαλάκι μου ;;;

από **ismini** Πεμ Ιουλ 24, 2008 11:57 pm

Τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στη σκάλα στον κοινόχρητο και μετά είναι ευτυχισμένα....
Στην αρχη έβγαινε μόνο ο Σίβα αλλά τωρα δειλά τον ακολουθεί και η Αργυρώ...Αν τους δεις μετά..είναι σα να πήγαν ταξίδι! Ευτυχία! Smile

Επίσης μερικές φορές στεναχωριέμαι που έχασε την ελεθερία που είχε στο προηγούμενο σπίτι ο Σίβα. Βέβαια αν και θα μπορούσε εκεί δεν έφευγε. Μόνο στους δίπλα πήγαινε.
Οσον αφορά για τη στείρωση είναι αναγκαίο κακό όταν ζουν μέσα γιατί διαφορετικά ταλαιπωρούνται πολύ. Το "να μην μου ψεκάζει" κτλ εγω το έχω ξεπεράσει...Κατουράει παντού (ευτυχως οχι τόσο πολύ πια) και στειρωμένος.... Laughing

Επίσης όπως εχω ξαναγράψει ειμαι κι εγω πολύ εγωίστρια. Αλλά λουράκι σε γάτα δεν αντέχω να βλέπω. Laughing

από **Fotoula** Πεμ Ιουλ 24, 2008 11:58 pm

Chouzouris έγραψε:
Fotoula έγραψε:Για μένα το λες αυτό βοτσαλάκι μου ;;;

Βοτσαλοζουζούνα μου :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2:
psari

από **Chouzouris** Πεμ Ιουλ 24, 2008 11:59 pm

Fotoula έγραψε:
Chouzouris έγραψε:
Fotoula έγραψε:Για μένα το λες αυτό βοτσαλάκι μου ;;;

Βοτσαλοζουζούνα μου :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2:

Σκασμούλης... το sex

το θεματάκι.

από **Marcos** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:00 am

Βαράτε, βαράτε κι έρχομαι να σας βάλω σε τάξη...

...Αδέσποτα και Θεωρητικούρες... - Σελίδα 2 93294910

Κι έλεγα πότε θα μου δωθεί η ευκαιρία να βάλω το τερατάκι της Τασμανίας να υλοποιηθεί...
Laughing

από **Marcos** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:05 am

Chouzouris έγραψε:
Fotoula έγραψε:
Chouzouris έγραψε:
Fotoula έγραψε:Για μένα το λες αυτό βοτσαλάκι μου ;;;

Βοτσαλοζουζούνα μου :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2: :looov2:

Σκασμούλης... το το θεματάκι.

Καλέ δεν πειράζει!!!
Είμαστε στο βασίλειο του off topic!!!
Αλλά και γώ θα υλοποιούμαι μπας και τρομάξω κανέναν καπετάν φασαρία... happy2

...Αδέσποτα και Θεωρητικούρες... - Σελίδα 2 93294911

...Αδέσποτα και Θεωρητικούρες... - Σελίδα 2 93496611

από **Fotoula** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:08 am

Ότι πεις βοτσαλοαστεράκι μου εξ ου και το βοτσαλοβουλώνω. :looov2: Χχαρά συγγνώμη... Embarassed

από **Chouzouris** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:09 am

Στο λαιμό να σου κάτσει Δημοσθένη! angry

από **Marcos** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:15 am

Ελεύθερα παιδιά μου, πείτε τα... happy2

Αλήθεια Φφωτούλα, ούτε ένα σχόλιο για το εξαίρετο σκιτσάκι σας που ανακάλυψα; Sad

Τόοοοσο υπεράνω; Sad

Ούτε ένα τόσο δα χαμογελάκι; Sad

από **Fotoula** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:33 am

Chouzouris έγραψε:Στο λαιμό να σου κάτσει Δημοσθένη!

"Τι φοβεγό τι τγομεγό να μη μπογώ να πω το "γο". Sad

Για αυτό βγε τα ήθελα τα βοτσαλάκια για λόγους ογθοφωνίας, αλλά ντγεπόμουν να το παγαδεχτώ Embarassed

Χχαγά μου την είδα τη φατσούλα, αλλά δεν γκγί μαλλιά και υπέθεσα ότι δεν εννοούσατε εμένα. filaki

Από τη στιγμή που παγαδέχτηκα το πγόβλημά μου με το "γο" απελευθεγώθηκα μιλάμε fancat

από **brea** Παρ Ιουλ 25, 2008 5:32 am

Off topic: Το πόσο αρέσει στη Ρεγγίνα έξω, φαίνεται και μόνο απ'το πώς παίζει. Ναι μεν όταν την πλησιάζει το χέρι μου και είναι στον καναπέ, παίρνει αυτόματα θέση μάχης και παίζει και με όρεξη κι απ'όλα, αλλά κάτω είναι άλλο πράγμα! Κάνει κάτι νάζια, κάτι χαρές, ένα παρκέ στο τσιμέντο ( angry2

)... Ε, δε συγκρίνεται! Χαζοχαίρεται πολύ περισσότερο κάτω το αρκουδούλι μου! heart

από **Φωτεινή** Παρ Ιουλ 25, 2008 9:36 am

Marcos έγραψε:Φωτεινούλα, γιατί δεν είναι προτιμότερο, αφού το πρόβλημα είναι οι άλλοι, όπως λες, που δεν φέρονται με ενδιαφέρον προς τα ζώα, να εστιάσουμε στην επιμόρφωση και την ευαισθητοποίησή τους, αλλά είναι προτιμότερο να μην υπάρχει το αντικείμενο του βασανιστή;

Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν (και δε θέλουν ίσως) να αλλάξουν. Αν μπορούσαν, μετά από 1,5 εκατομμύριο χρόνια παρουσίας στον πλανήτη, θα είχαμε δημιουργήσει την Ουτοπία.

από **Φωτεινή** Παρ Ιουλ 25, 2008 9:37 am

Marcos έγραψε:Δεν είναι άδικη και ανεπίτρεπτη διακοπή του κύκλου της ζωής, όταν στειρώνεις ένα ζώο που δεν μπορείς να ξέρεις ότι τα παιδιά που θα κάνει θα έχουν άσχημο τέλος;
Ποιός ξέρει ποιά γατιά ποιάς γάτας θα επιβιώσουν ή όχι;
Όλοι περίπου έχουμε μαζέψει κάποιο αδεσποτάκι που επιβίωσε, και ταΐζουμε άλλα που επιβιώνουν...
Ακόμα και στα πιό περίεργα μέρη της πολης, στα πιό επικίνδυνα, υπάρχουν γατούλες που τα καταφέρνουν μιά χαρά...

Από τα 10 γατιά ποιότητα ζωής δεν αποκτούν ούτε τα μισά...είναι σκληρή η πραγματικότητα για τα γατάκια που γεννιούνται από αδέσποτες μανούλες. Αυτό έχω καταλάβει...

από **Φωτεινή** Παρ Ιουλ 25, 2008 9:55 am

ismini έγραψε:Τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στη σκάλα στον κοινόχρητο και μετά είναι ευτυχισμένα....
Στην αρχη έβγαινε μόνο ο Σίβα αλλά τωρα δειλά τον ακολουθεί και η Αργυρώ...Αν τους δεις μετά..είναι σα να πήγαν ταξίδι! Ευτυχία!

Ακριβώς αυτό! Και τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στην εσωτερική σκάλα γιατί δε ζούμε σε πολυκατοικία. Μερικές φορές δεν τα αφήνω γιατί είναι πολύ πρωί ή πολύ αργά το βράδυ και δε θέλω με τα νιαουρητά να ενοχλήσουν το κάτω διαμέρισμα. Και νιώθω άσχημα γιατί όταν τους δίνω αυτή τη στιγμή της "ελευθερίας" επιστρέφουν χαρούμενα, το βλέπεις στη συμπεριφορά τους... Μακάρι να μπορούσα να τα αφήνω να βγαίνουν έξω, αλλά δεν έχω κήπο και ζούμε στην Ελλάδα

Από το να μη γυρίσουν ποτέ ή να τα βρω πατημένα ή δηλητηριασμένα, προτιμώ να τα κρατώ μέσα στο σπίτι κι ας νιώθω τύψεις που δε θα πατήσουν ποτέ το χώμα. Δεν το θεωρώ εγωισμό από μέρους μου, το κάνω για τη δική τους ασφάλεια. Κι ας "πλακώνομαι" κάθε φορά που η Ρενάτα γλυκοκοιτάει τη διπλανή ταράτσα και τη μαλώνω να απομακρυνθεί.

από **christiana** Παρ Ιουλ 25, 2008 10:05 am

Δεν νομίζω οτι μπορω να απαντήσω φιλοσοφικά ή θεωρητικά την ερώτηση.Εχει τόσες πολλές παραμέτρους που δεν ξέρω απο πού να την πιάσω γιατί φυσικά ουσιαστικά μιλάμε για το πόσο έχει επηρεάσει ο άνθρωπος την φύση και πόσο έξω απο το φυσιολογικό τους περιβάλλον και κύκλο ζωής έχουμε βγάλει τα οικόσιτα ζώα.
Μπορώ μόνο πρακτικά να το δω το θέμα γιατί δεν μπορώ να αλλάξω αυτην την στιγμή τον τόπο που ζω ούτε και την νοοτροπία του γενικού πλυθησμού.Φυσικά και το να επιμορφώνεις ή να ευαισθητοποιείς τους ανθρώπους γύρω σου είναι κάτι μικρό αλλα ισχυρό με το πέρασμα του χρόνου.Οι αντιξοες συνθήκες όμως για τις γάτες και τους σκύλους υπάρχουν και θα υπάρχουν όσο υπάρχει αστικό περιβάλλον.Το ίδιο περιβάλλον που καταπιέζει και εμάς τους ίδιους.
Θεωρω λοιπόν οτι ο καθένας κάνει ότι καλύτερο μπορεί ανάλογα με τις περιστάσεις.
Αρα "βλέποντας και κάνοντας".Δηλ εγώ ζω στο κέντρο της Αθήνας.Σε πολυκατοικία.Σε όροφο.Με κάποιους γείτονες που θεωρούν τα ζώα εστίες μόλυνσης και μόνο.Με αυτοκίνητα και λεωφόρους.Πως μπορώ να αφήνω τα γατιά μου να βγαίνουν έξω όταν μάλιστα κανένα απο τα δύο δεν έχει πραγματικά ζήσει σε τέτοιο περιβάλλον;Δεν μπορώ.Και φυσικά έρχεται η ερώτηση και πώς θα ανταπεξέλθουν αυτα καλήτερα σε αυτην την ζωή.Δεν νομίζω οτι κανένας που αγαπάει το ζώο του παίρνει ελαφρά αυτη την απόφαση.Ομως όταν οι εναλλάκτικές που έβλεπα ήταν ή να σκαρφαλώνει τους τείχους απο αγχος όλη του την ζωή ή να ανοίξω γατοτροφείο , απλά δεν υπήρχε επιλογή.Ναι ένιωσα τύψεις.Αλλά ξέρω οτι έκανα το καλύτερο για αυτά και όχι για εμένα.Το λέω με καθαρή την ψυχή μου οτι αν ζούσα κάπου που ο κίνδυνος για την ζωή τους θα ήταν σε λογικά πλάισια (οπως όταν βγαίνουμε απο το σπίτι κι εμείς), θα προσπαθούσα να τους δώσω όση αυτονομία ήθελαν.Θα τα άφηνα να έχουν μια καλή φίλη που τους παρέχει ότι τους χρειάζεται ενω ζουν την ζωή τους.(Ομορφος κόσμος , αγγελικά πλασμένος).
Πραγματικά δεν ξέρω αν θα στείρωνα ένα γατάκι που ζει έξω (σε πόλη) για να το αφήσω ξανα. Δεν ξέρω αν το βοηθάω έτσι ή όχι.Δεν ξέρω αν ο κίνδυνος λιγοστεύει ή όχι.Δεν ξέρω αν μπορώ να πάρω αυτην την αποφαση για αυτά.....Μακάρι να είχα αποφασίσει.....Μπορεί απλά να είμαι υποκρίτρια και τελικά να το βλέπω απο φιλοσοφικό επιπεδο την στιγμή που θα έπρεπε να ενεργήσω.......Δεν ξέρω.....

από **rotonda** Παρ Ιουλ 25, 2008 11:36 am

Μεγάλο θέμα όντως άνοιξες, Χαρά... και κάθε άποψη σεβαστή. Όμως δεν είναι όλα "άσπρο-μαύρο", δηλ. ή τα στειρώνουμε όλα ή δεν στειρώνουμε κανένα. Κανείς σκέφτεται, κρίνει και ενεργεί κατά περίπτωση. Ούτε έχει απαραίτητα σχέση με την ανθρωποκεντρική θεωρία. Περισσότερο με πληγώνει η "σωτηρία" και η φυλάκιση των αδέσποτων σε άσυλα ή και σε κλουβιά για μήνες ολόκληρους, μέχρι και καλά να βρουν το ιδανικό σπίτι. Προσωπικά, δεν χιμάω να στειρώσω όποιο τετράποδο βρω μπροστά μου, αλλά από τη στιγμή που αρχίζω να ταϊζω συστηματικά ένα αδέσποτο, ε, αυτό θα το στειρώσω σίγουρα. Γιατί διαφορετικά είναι βέβαιο ότι οι γείτονες θα αγανακτήσουν, και θα την πληρώσουν τα ζώα.

Marcos έγραψε:Μας πέρασε ποτέ απ' το νού, να χρηματοδοτήσουμε σχέδιο στειρώσεων στην Ινδία πχ, που έχουν πρόβλημα υπερπληθισμού;

Ναι. Η μακαρίτισσα η Ίντιρα Γκάντι χάριζε από ένα ποδήλατο (!) σε όποιον Ινδό δεχόταν να κάνει βαζεκτομή (στείρωση), σε μια προσπάθεια να περιορίσει τον πληθυσμό.
Επίσης, κάπου είχα διαβάσει ότι η γιούνισεφ στο ξεκίνημά της είχε πολλά αποθέματα φαρμάκων από στρατιωτικές αποθήκες μετά τη λήξη του πολέμου. Τα φάρμακα αυτά δεν ήθελαν να τα διαθέσουν δωρεάν στους πολίτες του "ανεπτυγμένου" κόσμου, για να μην ζημιωθούν οι φαρμακευτικές εταιρίες. Έτσι ξεκίνησε πρόγραμμα δωρεάν εμβολιασμού παιδιών του "αναπτυσσόμενου" κόσμου, και συγκεκριμένα της Ινδίας. Ξέρεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μετά από κάμποσα χρόνια, ο Νεχρού (πρωθυπουργός τότε) κόντεψε να πάθει έμφραγμα από την αύξηση του πληθυσμού, αφού οι Ινδοί συνέχισαν να γεννούν με τους ίδιους ρυθμούς, όμως περισσότερα παιδιά έφταναν στην ενηλικίωση χωρίς δυνατότητα να βρουν δουλειά. Έτσι, ο Νεχρού διέκοψε τους εμβολιασμούς...

από **life** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:12 pm

Marcos έγραψε:
Βαράτε, βαράτε κι έρχομαι να σας βάλω σε τάξη...

Κι έλεγα πότε θα μου δωθεί η ευκαιρία να βάλω το τερατάκι της Τασμανίας να υλοποιηθεί...

Χαραμιζεσαι εδω Χαρα μου.Καπου αλλου θα εκανες μεγαλη καριερα happy2

:dev1:

από **Βετούλι** Παρ Ιουλ 25, 2008 12:42 pm

Γεια σου Χαρά. Θα προσπαθήσω να απαντήσω στους προβληματισμούς σου, ξεκινώντας από την αρχή ότι η συζήτηση περί «κατά φύσιν» επιλογών είναι τουλάχιστον γελοία, όταν έχουμε καταδικάσει τους μικρούς μας φίλους(και τους εαυτούς μας, για όσους έχουν συνείδηση ακόμη για να το αντιληφθούν) στις πιο αφύσικες συνθήκες.. Βλέπεις, τέτοιο είναι το μεγαλείο του ανθρώπου, ώστε να ξεπληρώνει με το χειρότερο τρόπο τη προθυμία των πιστών του φίλων να τον ακολουθούν παντού…

Απ’ όσο κατάλαβα, ο προβληματισμός σου περιστρέφεται γύρω από τη στηλίτευση μιας «εφησυχαστικής λογικής» που κατά τη γνώμη σου χαρακτηρίζει τη δράση όσων τόσο εύκολα καταφεύγουν στη λύση της στείρωσης. Ενώ το να αρκούμεθα σε «μια καβάντζα…ή ό,τι είναι δυνατόν» δεν είναι εφησυχασμός;

«Κι αν πεθαίνουν μυριάδες γατιά κάθε μέρα..». Πώς μπορείς και το λες αυτό τόσο απλά;(αναφέρομαι στο ,κατά τη γνώμη μου, άστοχον της εκφράσεως και όχι φυσικά στην αξιοζήλευτη προσωπική σου δράση που μέσω αυτού του forum γνωρίζω και θαυμάζω).. ΝΑ ΜΗ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ, να πολεμήσουμε γι’ αυτό και αν τελικώς πεθάνουν, να πεθάνουν γιατί η ώρα τους σήμανε και όχι επειδή κάποιος μαλάκας μικροαστός τα έκανε χαλκομανία πατώντας τα με τις ρόδες του, θεωρώντας υπέρτατη ανδρουτσοσύνη το γεγονός ότι δε πατάει φρένο πέφτοντας στη λούμπα επικίνδυνων ευαισθησιών, αρμοζουσων μόνο σε γκόμενες..

«Αυτοί είναι αισθηματισμοί που δεν αφορούν τα ζώα». ΟΚ, αλλά ένας τέτοιος κυνικός ισοπεδωτισμός δεν καταλύει τη ζωοφιλία ως στάση ζωής;..

«Οι γάτες είναι προσαρμοσμένες στη ζωή της πόλης εδώ και πάρα πολλά χρόνια». ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΕΣ ΑΥΤΟ;;!! Στο είπαν τα γατιά; Εδώ δηλαδή έχουν δικαίωμα λόγου και απόκρισης ενώ στη στείρωση όχι; Εκτός κι αν έχεις μείνει στη γειτονίτσα των ‘50s και περιμένεις τη Μανταλένα να ‘ρθει τραγουδώντας και τον παππού Λ. Διανέλλο να βάλει γαλατάκι στα κεραμιδόγατα από το πρωινό του γαλατά..Που και αυτή η εντύπωση μία μούφα είναι, θυμάμαι μια συνέντευξη του Αντώνη Πανούτσου, όπου αναφερόμενος στα παιδικά του χρόνια στις γειτονιές του Χ”κυριάκειου και της Καλλίπολης έλεγε πως «οι άνθρωποι τέινουν να εξιδανικεύουν όχι και τόσο αθώες εποχές, στο καιρό μου τα παιδιά έπνιγαν τα γατάκια για παιχνίδι». Ας μιλούσαν, αν είχαν στόμα, όλα τα δύσμοιρα που ψήθηκαν ζωντανά επειδή αναζήτησαν λίγη ζέστα στη μηχανή ενός αυτοκινήτου μες στο καταχείμωνο, όλα τα νεογέννητα που έγιναν κιμάς στις έλικες των απορριμματοφόρων όπου πετάχτηκαν, επειδή κάποιοι «συνειδητοί» ζωόφιλοι αρνήθηκαν να υποβάλουν τη γατούλα τους στο αφύσικο «μαρτύριο» της στείρωσης…

Στο Πειραιά, όπου κατοικώ, έχω τη τιμή να έχω έρθει σε επαφή με μια ομάδα αξιοζήλευτων γυναικών που με την καθηγεσία μιας γνωστής δικηγόρου έχουν αφιερωθεί στη σίτιση και περίθαλψη όλων των αδεσπότων. Δε θα αναφερθώ στην οικονομική καταστροφή που εκαστη εξ αυτών έχει υποστεί, ούτε στην απουσία προσωπικής ζωής που συνειδητά έχουν ενστερνιστεί, αλλά στην αγωνιώδη κραυγή τους για επιτακτικό έλεγχο των γεννήσεων. Γύρω στο Φεβρουάριο, μια συμμορία από Αλβανούς μπόμπιρες είχε επιδοθεί στον κατά συρροήν πνιγμό γατιών, στη περιοχή που εκτείνεται από το Ζάννειο, το Πολυκλαδικό και τη πλατεία Ιπποδαμείας μέχρι και τον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο όπισθεν της Πυροσβεστικής(για όσους γνωρίζουν από Πειραιά), όπου φαινομενικά οι συνθήκες ήταν καλύτερες λόγω της ύπαρξης εγκαταλελειμμένων νεοκλασσικών και πυκνοφυτευμένων αυλών. Ένα βράδυ, συνάντησα μία από αυτές απαρηγόρητη πάνω από ένα πνιγμένο μικρό μαυράκι, που πριν από μία ώρα είχε ταϊσει!ΓΙΑΤΙ;;

Πω πω Χαρά μου, μακρηγόρησα πολύ και δε θέλω να νομίσεις ότι επικαλούμαι το συναίσθημα για να ενισχύσω τα όποια επιχειρήματα πιθανώς να έχω, απλά τα έχω πάρει πολύ με τη παλιανθρωπιά που αντιμετωπίζω καθημερινά! Άλλωστε, πιστεύω πως σαν φιλαράκια όλοι εδώ μέσα μπορούμε ελεύθερα να απευθυνόμαστε ο ένας στον άλλο, χωρίς παρεξηγήσεις και δόλο!

Η συζήτηση περί του τι είναι φυσικό και τι όχι μπορεί να μας οδηγήσει εύκολα σε ατελειωτα μονοπάτια και offtopic

. Αν δεχτούμε το κριτήριο της φυσικής επιλογής ως πρωτεύον και αλάνθαστο, οφείλουμε αύριο κιόλας να καταλύσουμε τον εκφυλιστικό αστικό τρόπο ζωής και να επιστρέψουμε στη φύση(που θα το΄θελα πολύ πίστεψε με!) δε το κάνουμε όμως, είτε λόγω φόβου, είτε λόγω βολέματος, ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κάνουμε περισσότερο υποφερτή τη ζωή των μόνων αθώων μέσα σ’ αυτό το διαρκές έγκλημα, των μικρών μας φίλων.

από **Βετούλι** Παρ Ιουλ 25, 2008 1:06 pm

Ζητάω συγγνώμη για τη μυρμηγκοσειρά, αλλά δυο φορές που προσπάθησα να απαντήσω απευθείας με έκανε disconnect το σύστημα, μάλλον υπάρχει αυτόματος μηχανισμός παύσεως των πολυλογάδων Laughing

,οπότε αναγκάστηκα να παίξω με word και copy/paste!! Με αγάπη love

από **ismini** Παρ Ιουλ 25, 2008 1:12 pm

George+Βετούλι έγραψε:Ζητάω συγγνώμη για τη μυρμηγκοσειρά, αλλά δυο φορές που προσπάθησα να απαντήσω απευθείας με έκανε disconnect το σύστημα, μάλλον υπάρχει αυτόματος μηχανισμός παύσεως των πολυλογάδων ,οπότε αναγκάστηκα να παίξω με word και copy/paste!! Με αγάπη

Ok τα μεγάλωσα. Veryhappy

από **Fotoula** Παρ Ιουλ 25, 2008 1:19 pm

rotonda έγραψε:

Marcos έγραψε:Μας πέρασε ποτέ απ' το νού, να χρηματοδοτήσουμε σχέδιο στειρώσεων στην Ινδία πχ, που έχουν πρόβλημα υπερπληθισμού;

Ναι. Η μακαρίτισσα η Ίντιρα Γκάντι χάριζε από ένα ποδήλατο (!) σε όποιον Ινδό δεχόταν να κάνει βαζεκτομή (στείρωση), σε μια προσπάθεια να περιορίσει τον πληθυσμό.
Επίσης, κάπου είχα διαβάσει ότι η γιούνισεφ στο ξεκίνημά της είχε πολλά αποθέματα φαρμάκων από στρατιωτικές αποθήκες μετά τη λήξη του πολέμου. Τα φάρμακα αυτά δεν ήθελαν να τα διαθέσουν δωρεάν στους πολίτες του "ανεπτυγμένου" κόσμου, για να μην ζημιωθούν οι φαρμακευτικές εταιρίες. Έτσι ξεκίνησε πρόγραμμα δωρεάν εμβολιασμού παιδιών του "αναπτυσσόμενου" κόσμου, και συγκεκριμένα της Ινδίας. Ξέρεις ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Μετά από κάμποσα χρόνια, ο Νεχρού (πρωθυπουργός τότε) κόντεψε να πάθει έμφραγμα από την αύξηση του πληθυσμού, αφού οι Ινδοί συνέχισαν να γεννούν με τους ίδιους ρυθμούς, όμως περισσότερα παιδιά έφταναν στην ενηλικίωση χωρίς δυνατότητα να βρουν δουλειά. Έτσι, ο Νεχρού διέκοψε τους εμβολιασμούς...

Επίσης έδινε και ένα τραντζιστοράκι. Θυμάμαι τη σκηνή από τα παλιά Επίκαιρα στο σινεμά σε γρήγορη κίνηση μάλιστα, όπου έμπαινε Ινδός με τη μούρη κάτω και έβγαινε Ινδός σε φάση "είναι κεφάτος γυρίζει από του Βερόπουλου" με ένα τρανζιστοράκι στο αυτί, μετά τη στείρωση. Για να μην πιάσουμε το παράδειγμα της Κίνας, με την υποχρεωτική γέννηση ενός μόνο παιδιού και αυτό σχεδόν στην πλειοψηφία αγόρι σε κάποιες περιοχές, παράδειγμα, μετά το μεγάλο σεισμό, οι περιοχές που πλήγησαν σχεδόν δεν έχουν παιδιά πια, γιατί οι περισσότερες οικογένειες στα πλαίσια ελέγχου των γεννήσεων είχαν ένα μόνο παιδί.

από **ismini** Παρ Ιουλ 25, 2008 2:04 pm

Φωτεινή έγραψε:
ismini έγραψε:Τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στη σκάλα στον κοινόχρητο και μετά είναι ευτυχισμένα....
Στην αρχη έβγαινε μόνο ο Σίβα αλλά τωρα δειλά τον ακολουθεί και η Αργυρώ...Αν τους δεις μετά..είναι σα να πήγαν ταξίδι! Ευτυχία!

Ακριβώς αυτό! Και τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στην εσωτερική σκάλα γιατί δε ζούμε σε πολυκατοικία. Μερικές φορές δεν τα αφήνω γιατί είναι πολύ πρωί ή πολύ αργά το βράδυ και δε θέλω με τα νιαουρητά να ενοχλήσουν το κάτω διαμέρισμα. Και νιώθω άσχημα γιατί όταν τους δίνω αυτή τη στιγμή της "ελευθερίας" επιστρέφουν χαρούμενα, το βλέπεις στη συμπεριφορά τους... Μακάρι να μπορούσα να τα αφήνω να βγαίνουν έξω, αλλά δεν έχω κήπο και ζούμε στην Ελλάδα Από το να μη γυρίσουν ποτέ ή να τα βρω πατημένα ή δηλητηριασμένα, προτιμώ να τα κρατώ μέσα στο σπίτι κι ας νιώθω τύψεις που δε θα πατήσουν ποτέ το χώμα. Δεν το θεωρώ εγωισμό από μέρους μου, το κάνω για τη δική τους ασφάλεια. Κι ας "πλακώνομαι" κάθε φορά που η Ρενάτα γλυκοκοιτάει τη διπλανή ταράτσα και τη μαλώνω να απομακρυνθεί.

Να σε ρωτήσω κάτι βρε Φωτεινή: Τα δικά σου τρέχουν πάντα προς τα πάνω? Ο Σίβα μονίμως αυτό κάνει! Ποτέ προς τα κάτω! happy2

Χτες προσπάθησε να κατουρήσει την πόρτα της διπλανής...Στο τσακ τον πρόλαβα..... tafos

από **Chouzouris** Παρ Ιουλ 25, 2008 2:08 pm

ismini έγραψε:
Φωτεινή έγραψε:
ismini έγραψε:Τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στη σκάλα στον κοινόχρητο και μετά είναι ευτυχισμένα....
Στην αρχη έβγαινε μόνο ο Σίβα αλλά τωρα δειλά τον ακολουθεί και η Αργυρώ...Αν τους δεις μετά..είναι σα να πήγαν ταξίδι! Ευτυχία!

Ακριβώς αυτό! Και τα δικά μου βγαίνουν βόλτα στην εσωτερική σκάλα γιατί δε ζούμε σε πολυκατοικία. Μερικές φορές δεν τα αφήνω γιατί είναι πολύ πρωί ή πολύ αργά το βράδυ και δε θέλω με τα νιαουρητά να ενοχλήσουν το κάτω διαμέρισμα. Και νιώθω άσχημα γιατί όταν τους δίνω αυτή τη στιγμή της "ελευθερίας" επιστρέφουν χαρούμενα, το βλέπεις στη συμπεριφορά τους... Μακάρι να μπορούσα να τα αφήνω να βγαίνουν έξω, αλλά δεν έχω κήπο και ζούμε στην Ελλάδα Από το να μη γυρίσουν ποτέ ή να τα βρω πατημένα ή δηλητηριασμένα, προτιμώ να τα κρατώ μέσα στο σπίτι κι ας νιώθω τύψεις που δε θα πατήσουν ποτέ το χώμα. Δεν το θεωρώ εγωισμό από μέρους μου, το κάνω για τη δική τους ασφάλεια. Κι ας "πλακώνομαι" κάθε φορά που η Ρενάτα γλυκοκοιτάει τη διπλανή ταράτσα και τη μαλώνω να απομακρυνθεί.
Να σε ρωτήσω κάτι βρε Φωτεινή: Τα δικά σου τρέχουν πάντα προς τα πάνω? Ο Σίβα μονίμως αυτό κάνει! Ποτέ προς τα κάτω! Χτες προσπάθησε να κατουρήσει την πόρτα της διπλανής...Στο τσακ τον πρόλαβα.....

Θεός ο Σίβα!!! Να τους φέρουμε σε επαφή με Χουζούρη, ο ένας θα κατουρά τον άλλον! happy2

από **ismini** Παρ Ιουλ 25, 2008 2:10 pm

Chouzouris έγραψε:

Θεός ο Σίβα!!! Να τους φέρουμε σε επαφή με Χουζούρη, ο ένας θα κατουρά τον άλλον!

Nαι! Θα κάνουν και διαγωνισμό κατουρήματος! happy2

από **Φωτεινή** Παρ Ιουλ 25, 2008 2:37 pm

ismini έγραψε:
Να σε ρωτήσω κάτι βρε Φωτεινή: Τα δικά σου τρέχουν πάντα προς τα πάνω? Ο Σίβα μονίμως αυτό κάνει! Ποτέ προς τα κάτω! Χτες προσπάθησε να κατουρήσει την πόρτα της διπλανής...Στο τσακ τον πρόλαβα.....

Εξαρτάται σε ποιόν όροφο μένεις Veryhappy

Εμείς είμαστε στον δεύτερο και από πάνω ταράτσα. Ίσως γι' αυτό να πηγαίνουν 7 στις 10 φορές προς τα κάτω. Συνηθίζουν κιόλας να κάθονται ακριβώς έξω από την πόρτα της θείας μου στον πρώτο έτσι ώστε όταν ανοίξουν να μπουκάρουν μέσα happy2

Με πιάνει άγχος γιατί δεν θέλουν τα γατιά σπίτι τους λόγω της τρίχας και τρέχω και τα μαζεύω ή τους προειδοποιώ να κλειστούν μέσα και να μην ανοίξουν Laughing

Ούτε σε καραντίνα να ήταν οι άνθρωποι... Επίσης, πηγαίνουν και κάθονται στο διάδρομο της εισόδου στο ισόγειο γιατί έχει δροσιά. Γενικώς κάνουν τη βόλτα τους και μετά έρχονται, της Ρενάτας δε της την "σπάει" όταν βλέπω ότι αργεί και βγαίνω και τη φωνάζω :silent: Όταν, πάλι, ανεβαίνουν προς τα πάνω, κάθονται στο σκαλί, κρεμάνε το κεφάλι τους απέξω και μας χαζεύουν από ψηλά blinking

από **efi24** Παρ Ιουλ 25, 2008 2:41 pm

Ο Μπέμπης πάλι, πάει στις γλάστρες και κάνει το φυτό!!! Shocked

από **Marcos** Παρ Ιουλ 25, 2008 2:56 pm

Ναι...

Αχ Φωτεινούλα, μακάρι να μιλούσα για την Ουτοπία, αλλά απλά κουβεντιάζω να δώ τι σκέφτεστε κι εσείς όλοι εδώ...
Φυσικά δεν υποθέτω έναν κόσμο αγγελικά πλασμένο, αλλά αυτόν τον απαίσιο που ζούμε...

Χριστιάνα φυσικά, από κει ξεκινώ την κουβέντα, ότι ο καθε ένας κάνει πραγματικά αυτό που θεωρεί καλύτερο για τα ζώα.
Δεν αμφισβητώ ούτε γι' αστείο την καλή πρόθεση κανενός...
Ροτόντα, δεν το ήξερα αυτό για την Ινδία... Shocked

Και George, τα παραδείγματά σου είναι ανατριχιαστικά ομολογουμένως και καταλαβαίνω και τη θέση σου.
Και φυσικά, δεν περνάει από δώ η Μανταλένα...
Έχουμε όμως στην στενή γειτονιά μου, την κυρία Χριστίνα, την ελβετίδα τη Νάνσυ, και την Χαρά, που ταίζουν τα φιλαράκια στο δρόμο.
Όμως πράγματι, έχουμε πολλές απώλειες, αυτό δεν το αμφισβητώ...

Και πρέπει να πώ εδώ - για να μην κάνω το κορόϊδο, ότι το Μαρικάκι που ζεί μαζί μου, είναι στειρωμένο από την Ελβετίδα την Νάνσυ πριν από χρόνια, και ίσως να είναι κι αυτός ο λόγος που ζεί μέχρι αυτήν την ηλικία...
Όμως πολλά άλλα στειρωμένα γατάκια που ξέρω έχουν επίσης χαθεί με τον τρόπο που πεθαίνουν και τα αστείρωτα στους δρόμους...

Γι' αυτό και κουβεντιάζω το θέμα... και συνεχίζω να χαίρομαι πάρα πολύ που λέτε ο καθένας πώς το βλέπει το θέμα... Veryhappy

Άλλωστε είναι μιά κουβέντα για τα ζώα που όλοι αγαπάμε πάρα πολύ κι αν δεν μπορούσαμε να την κάνουμε θα ήμασταν το λιγότερο κουτοί... Veryhappy

Οπότε, συνεχίζουμε ακάθεκτοι... pareaki

από **Βετούλι** Παρ Ιουλ 25, 2008 3:13 pm

Τι να σου πω ρε Χαρά, το θέμα είναι πολύ βαθύ. Εγώ το Βετούλι όφειλα να το στειρώσω, γιατί κάποιοι πούστηδες το είχαν δέσει απ' την ουρά σε δέντρο και το ταλαίπωρο στη προσπάθεια του να ξεφύγει προξένησε ανεπανόρθωτες βλάβες στη σπονδυλική του στήλη και έχασε σχεδόν όλη την ουρίτσα του, ζημιές που το κατέστησαν ανίκανο για φυσιολογική αναπαραγωγή(στη καλύτερη των περιπτώσεων Καισαρική και μετά αναποφευκτα στείρωση)... Η γιατρός στη Κρήτη που το στείρωσε μου' χε πει πως καλό είναι όλες οι γάτες να στειρώνονται από μια ηλικία και μετά, για να προλαμβάνονται γυναικολογικές επιπλοκές. Η νονά μου είχε μια Σιαμ, που δεν αποφάσιζε να τη στειρώσει, συναισθηματικώς σκεπτόμενη, αλλ' ούτε φρόντιζε για μια υγιή αναπαραγωγική διαδικασία. Αποτέλεσμα: Καρκίνος μήτρας και θυμαράκια. Σίγουρα οι εμπειρίες καθορίζουν τη στάση μας και ακολούθως τις απόψεις μας, αλλά θεωρώ πως ο όποιος ρομαντισμός απέχει παρασάγγας από την ωμή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουμε. Και στο φινάλε, σκέψου τη πληθώρα των νοσημάτων που έτσι αντιμετωπίζουμε και διασφαλίζουμε πως δε θα μεταδοθούν. Με αγάπη love

και Καλο Σαββατοκύριακο!!!

από **Chouzouris** Παρ Ιουλ 25, 2008 3:24 pm

Αχ δεν το ήξερα αυτό για το Βετούλι................................ Sad

από **life** Παρ Ιουλ 25, 2008 3:39 pm

Πω πω τι τραβηξε το καημενο....

Στο τελος ομως σταθηκε πολυ τυχερο που βρεθηκες στη ζωη του

από **Marcos** Παρ Ιουλ 25, 2008 3:46 pm

Τρομερή η ιστορία του Βετουλίου... pale

Καλά που σε βρήκε στο δρόμο του... gatoula

Και βέβαια, ξαναλέω, ότι δεν μιλώ ποτέ για στείρωση που έχει να κάνει με την υγεία του ζώου...
Αυτό είναι απολύτως άλλο θέμα... φυσικά και πρέπει να γίνει αν κινδυνεύει για κάποιο λόγο...

Αλλά για ποιό ρομαντισμό μιλάς; scratch

Δεν μιλώ καθόλου ρομαντικά κατά τη γνώμη μου... άλλωστε δεν είμαι καθόλου... ρομαντικός τύπος... happy2

από **brea** Παρ Ιουλ 25, 2008 9:45 pm

Δε νομίζω πως είναι ρομαντισμός. Αν κάποιος πιστεύει ότι οι γάτες δεν χρειάζεται να στειρώνονται, επειδή όλοι τις αγαπάνε και δεν τις πειράζουν, αυτό είναι καταρχήν βλακεία, ούτε καν ρομαντισμός.

Καταρχάς εγώ πχ πάντα ήθελα να στειρώσω τις γάτες μου. Και πάντα με έτρωγαν οι τύψεις που δεν το έκανα και δεν ομολογούσα καν στον εαυτό μου ότι δεν ήθελα να το κάνω. Αυτό επειδή στο μυαλό μου το να μη θέλεις να στειρώσεις τη γάτα σου, σε καθιστά αμέσως ανίκανο γατογονιό. Όχι όμως επειδή εγώ το πίστευα, αλλά επειδή έτσι μου είχαν επιβάλει να πιστεύω. Ε και σιγά σιγά σιχάθηκα τις στειρώσεις.

Η πρώτη φορά που παραδέχτηκα ότι δε θέλω να τις στειρώσω, ήταν όταν είδα σ'ένα ντοκιμαντέρ τον αφηγητή να μιλάει για ηλίθιες πράξεις ανθρώπων που δε θέλουν να τις καταλάβουν. Τσίριξα από χαρά όταν το άκουσα, επειδή δεν ήταν κάποιος που τις μισούσε, μίλαγε με μεγάλο σεβασμό γι'αυτές. Και η αλήθεια είναι ότι ούτε κι εγώ καταλαβαίνω τις στειρώσεις. Δηλαδή άντε και στειρώνω εγώ όλες τις γάτες της Μπάρας. Που δε θα το κατάφερνα ποτέ, αλλά λέμε. Τι θα κέρδιζα? Θα έσωζα γάτες ή απλά πλέον όλες οι γάτες που θα υπέφεραν θα ήταν σε άλλες γειτονιές όπου δε θα τις έβλεπα κι αυτό μέχρι να έρθουν στην Μπάρα καινούργιες, αστείρωτες γάτες και να την ξαναπλημμυρίσουν?

Μέχρι στιγμής αυτό που έχω ακούσει από σωματεία που τις προωθούν είναι ότι "εμείς αντιμετωπίζουμε άρρωστα και κακοποιημένα ζώα κάθε μέρα, όχι εσύ". Ε, εμένα αυτό δε με καλύπτει... Κι εγώ έχω από τα 10 μου που κλαίω για ζώα που έχω χάσει... Δε λέω σε κανέναν να στειρώσει γάτες για να μην υποφέρω...

Θέλω να ακούσω κάτι που να με πείσει ότι είναι το καλύτερο για τις γάτες. Τις αδέσποτες όμως. Γιατί ότι έχω ακούσει μέχρι σήμερα αφορά στις οικόσιτες. Από αρρώστιες πάντως δεν προφυλάσσονται, επειδή και ήρεμες να είναι, θα τους την πέσουν άλλες. Και, αλήθεια, τι θα κάνουν οι στειρωμένες γάτες τότε? Θα αντιδράσουν κανονικά? Αυτή ήταν πάντα μια απορία μου...

από **ladycat** Σαβ Ιουλ 26, 2008 4:39 pm

χρονια ταιζω αδεσποτα παλια πολυ παλια δεν ξεραμε τοσα για τις στειρωσεις τα τελευταια χρονια εχω ενημερωθει αρκετα μπορω να πω. Τα αδεσποτα μου για να τα λεω τα πραγματα με το ονομα τους εχουν τα ιδια δικαιωματα κ με τα δεσποζομενα που εχω στο σπιτι τα αδεσποτα δεν τα στειρωσα ποτε για το λογο του οτι κ να το εκανα παλι μεσω ορο ζωης θα ειχαν τα 3 χρονια εκτος εξαιρεσαιων μπορω να πω.Απαιτω ομως απο εναν ιδιοκτητη ζωου να το στειρωσει το ζωακι του γιατι εχω βαρεθει να μαζευω απο καδους σακουλες με νεογεννητα γατακια οχι δεν θα στειρωσω τις γατες τις γειτονειας μου μιας κ εχω την τυχη να ειναι ολοι φιλοζωοι εδω που ζω κ ολοι να της ταιζουν κ ας ειναι κ σκυλοτροφη που δεν ξερουν οι ανθρωποι ειμαι υπερ τις στειρωσεις αλλα μονο σε εκτατη αναγκη φανταζομαι οτι εαν ειχα στειρωση την πιτσιλο δεν θα ειχα ολα αυτα τα υπεροχα γατια που εζησαν κονμτα μου δεν θα ειχα τις χαρες κ τις λυπες που μου χαρησαν χαρες οταν τα ειδα να ξεπροβαλουν κ λυπη οταν χαθηκαν για παντα μακαρι να ειχα πιο πολλα χρηματα να τους προσφερω ακομη περισσοτερα Sad

από **M81** Τρι Ιουλ 07, 2009 2:11 am

Ξαναβγάζω ένα θέμα στην "επικαιρότητα" του forum, μιας έχω κι εγώ την ίδια απορία για τις αδέσποτες γάτες:

brea έγραψε:Θέλω να ακούσω κάτι που να με πείσει ότι είναι το καλύτερο για τις γάτες. Τις αδέσποτες όμως. Γιατί ότι έχω ακούσει μέχρι σήμερα αφορά στις οικόσιτες. Από αρρώστιες πάντως δεν προφυλάσσονται, επειδή και ήρεμες να είναι, θα τους την πέσουν άλλες. Και, αλήθεια, τι θα κάνουν οι στειρωμένες γάτες τότε? Θα αντιδράσουν κανονικά? Αυτή ήταν πάντα μια απορία μου...

Υ.Γ.: Κι εύχομαι κάποια στιγμή, να μπορέσω κι εγώ, με θάρρος, να γράψω την "ολοκληρωμένη" απόψή μου πάνω στο θέμα.