Δίλλημα! Χρειάζομαι τη γνώμη σας

Η ιστορία ξεκινάει κάπως έτσι.
Τετάρτη 3 Αυγούστου 2011:
Πρώτη μέρα της άδειας μου, αλλά με ένα σωρό εξωτερικές δουλειές που πρέπει να γίνουν. Γυρνώντας νωρίς το μεσημέρι στο σπίτι πάω να πετάξω τα σκουπίδια στη γωνία του δρόμου, όπου μαζεύονται συνήθως αρκετές γάτες στην προσπάθεια τους να βρουν φαγητό. Κι εκεί τη βλέπω. Ήταν μία από τις "γνωστές" φάτσες της γειτονιάς, την οποία έβλεπα κατα καιρούς, μιας και μετά τη φόλα που ρίξανε αρχές καλοκαιριού καιτεβαίνω και ταϊζω και εκεί μπας και γλυτώσει κανένα ζώο από αυτούς. Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτήν. Στην αρχή δεν το κατάλαβα γιατί ήταν μισοκρυμμένη κάτω από ένα αυτοκίνητο. 'Οταν όμως πλησίασα, δεν εξαφανίστηκε όπως συνήθως. (Εδώ, θα πρέπει να σημειώσω ότι η συγκεκριμένη γατούλα ανήκει στην κατηγορία των "άγριων" γατιών. Σε αντίθεση με τα περισσότερα αδεσποτάκια της γειτονιάς τα οποία πλησιάζουν και χαϊδεύονται, τουλάχιστόν σε εμάς που ταϊζουμε, αυτή ήταν πάντα επιφυλακτική. Δεν σε πλησίαζε κι αν έκανες εσύ να την πλησιάσεις, σου έκανε το γνωστό αποτρεπτικό κχχχχ.) Την πλησίασα λοιπόν και τότε είδα το πρόβλημα. Η γατούλα έσερνε τελείως το πίσω αριστερό της ποδαράκι με αποτέλεσμα να σέρνεται σχεδόν ολόκληρη στο δρόμο. Για να μην τα πολυλογώ και σας ζαλίζω, τηλέφωνα, συνεννοήσεις και απόφαση να πάει άμεσα σε ένα κτηνιάτρο να τη δει. Το να μπει σε κλουβάκι δεν αποδείχτηκε εύκολο. Μέχρι το απόγευμα προσπαθούσα αλλά η γατούλα αρνούτανε πεισματικά. Αναγκάστηκα να βρω τελικά παγίδα και η γατούλα πιάστηκε αργά το βράδυ. Αναγκαστικά διανυκτέρευσε στο αυτοκίνητο, μιας και μόλις αντιλήφθηκε τον εγκλεισμό της στην παγίδα έγινε θεριό ανήμερο και επειδή ήμουν μόνη μου δεν τόλμησα ούτε να τη μεταφέρω σπό την παγίδα σε κλουβάκι μεταφοράς.

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2011:
Επισκεφθήκαμε τον κτηνιάτρο. Δεν μπόρεσε να την εξετάσει επιτόπου γιατι γινόταν χαμός, αλλά τη μεταφέραμε σε καθαρό κλουβάκι και είπε ότι θα την κρατήσει και θα την εξετάσει αργότερα. Ο συγκεκριμένος γιατρός είναι πολύ ευαισθητοποιημένος στο θέμα αδέσποτα. Η γατούλα συνέχιζε να είναι θεριο ανήμερο προσπαθώντας να δαγκώσει και να γδάρει όποιονδήποτε την πλησίαζε. Το βράδυ έγινε μια πρώτη εκτίμηση της κατάστασης της, όσο μας το επέτρεψε, όπου διαπιστώθηκε κάταγμα. Η λύση ήταν χειρουργείο για να μπει καρφί. Αποφάσισα να αναλάβω το κόστος γιατί μου έκανε εντύπωση η θέληση της για ζωή. Παρόλο τον πόνο της έτρωγε σαν βόδι και όλη η συμπεριφορά της φώναζε ότι δεν τα παρατάω είμαι μαχήτρια εγώ, κοίτα πόσο άγρια μπορώ να γίνω αν θελήσετε να μου κάνετε κακό.

Παρακευή 5 Αυγούστου 2011:
Η γατούλα εγχειρίζεται με επιτυχία και ξυπνάει. Όταν της χορηγήσαν την ηρέμηση και μπόρεσαν να την εξετάσουν διεξοδικά διαπίστωσαν ότι πρόκειται για ζώο μεγάλο σε ηλικία, πιθανώς πάνω από 10 ετών. Της λείπουν όλα της δόντια εκτός από τους κυνόδοντες. Άρα μπορεί να τρώει και να ... δαγκώνει!

Σάββατο 6 Αυγούστου - Πέμπτη 11 Αυγούστου:
Η γατούλα παραμένει στο κτηνιατρείο για νοσηλεία και φαρμακευτική αγωγή. Και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ο κτηνίατρος φεύγει διακοπές. Η γατούλα παραμένει πολύ άγρια χτυπιέται στο κλουβί κάθε φορά που την μεταφέρουν σε καινούργιο καθαρό και δεν είναι στο ελάχιστο συνεργάσιμή έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει νοσηλεία σε κάποιο σπίτι. Μετά από συζήτηση και τη γνώμη του κτηνίατρου ότι θεωρεί πιο επικίνδυνο για το πόδι της να χτυπιέται στο κλουβί από το να την αφήσουμε εκεί που τη βρήκαμε, έτσι ώστε να ηρεμήσει, παίρνω την απόφαση να την ξαναφήσω στη γειτονιά, να τις κατεβάζω φαγητό και να την προσέχω όσο μπορώ. Όμολογώ ότι είχα ενοχές με αυτή μου την απόφαση αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι παραπάνω. Όλοι λείπανε διακοπές και στο σπίτι μου είμαι γεμάτη. Έχω τα τρία μικρά και τον αλήτη άρρωστο πως να ανεβάσω επάνω και μια άγρια γατούλα? Αργά το βράδυ την απελευθερώνω με πόνο ψυχής.

Παρασκευή 12 Αυγούστου:
Κατεβαίνω πρωι πρωί να την ταϊσω και να τη δω. Η γατούλα άφαντη. Συνεχίζω να την ψάχνω παντού, σε όλη τη γειτονιά, καθόλη τη διάρκεια της ημέρας.

Το σκηνικό επαναλαμβάνεται και όλη την επόμενη βδομάδα. Έχω χάσει πλέον τις ελπίδες μου ότι θα τη βρώ και έχω τύψεις που δεν μπόρεσα να κάνω κάτι παραπάνω γιαυτήν. Αλλά κρατάω και μια κρυφή ελπίδα ότι μπορεί να την ξαναδώ. Δεν ξέρω γιατί είχα αυτη την αίσθηση. Ίσως γιατί από μέσα μου έλεγα πως αν ήταν νεκρή θα έβρισκα το κορμάκι της? ίσως γιατί την είδα καναδυο φορές στον ύπνο μου ζωντανή? Δεν ξέρω. Τέλη Αυγούστου γνωρίζω και την άλλη κοπέλα που ταϊζει στο ίδιο σημείο η οποία έλειπε σε διακοπές. Της λέω την ιστορία της γατούλας. Αυτή μου επιβεβαιώνει ότι πρόκειται για ζώο που ταϊζει πάνω από 10 χρόνια και ότι επειδή ήταν άγρια δεν κατάφερε ποτέ να την πιάσει και να την στειρώσει. Μου λέει επίσης και το παρατσούκλι που της είχε βγάλει, "Κουκουβάγια".

Τετάρτη 31 Αυγούστου:
Κατά τις 11 το βράδυ κατεβαίνω να ταϊσω στο γνωστο μέρος. Εκεί που σκύβω για να βάλω τις κροκέτες πως γυρνώ το κεφάλι μου, τη βλέπω. Η λογική μου λέει πως δεν μπορεί, τη μπερδεύω με κάποιο άλλο που της μοιάζει. Πηγαίνω πιο κοντά και ήταν αυτή!!! Χάρηκα τόσο πολύ που την είδα που δεν κατάλαβα αμέσως ότι συνεχίζει να σέρνει το πίσω μέρος του σώματος της και έχει αδυνατίσει πάρα πολύ. Ανεβαίνω πάνω και της πηγαίνω 2 κονσερβάκια τα οποία τσακίζει μαζί με μια χούφτα κροκέτες. Όμως η κατάσταση της είναι άσχημη. Η συμπεριφορά της όμως είναι πιο ήπια. Με αφήνει να την πλησιάσω, να της αγγίξω το κεφαλάκι και να της πιάσω το εγχειρισμένο πόδι της.

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου:
Τηλεφωνώ στον κτηνίατρο και μου λέει να την πάω από εκεί. Το απόγευμα που γυρνάω από τη δουλειά καταφέρνω να τη βάλω σε κλουβάκι και την πηγαίνω στο ιατρείο. Καθώς ήταν σχετικά πιο ήμερη καταφέρνουμε να την ακινητοποιήσουμε για να την εξετάσει ενδελεχώς. Διαπιστώνεται νευρολογικό πρόβλημα, που φυσικά δεν γνωρίζουμε αν υπήρχε απο πριν το σπάσιμο και δεν το είχαμε δει επειδή μας παρέσυρε το κάταγμα της ή εμφανίστηκε τις μέρες που είχε εξαφανιστεί. Τα πίσω πόδια καθώς και η ουρά δεν αντιδρούν. Η κύστη της ήταν αρκετά γεμάτη, ένδειξη του νευρολογικού, αλλά δεν είχε αιματοουρία. Η όρεξη της τεράστια. Η κουκουβάγια παρά την κλινική της εικόνα δείχνει να είναι ένα ζώο με τεράστια δύναμη και θέληση για ζωή.

Προσωρινά η κουκουβάγια φιλοξενείται στο κτηνιάτρειο όπου και θα παραμείνει για κάποιες μέρες. Της αρχίσαμε κιόλας κορτιζόνη μήπως και δούμε σημάδια ανάκαμψης, πράγμα που παρόλο που είναι σχεδόν απιθανό, νιωθαμε ότι της οφείλαμε να δοκιμάσουμε. Για λίγες μέρες η κουκουβάγια θα είναι ασφαλής και χορτάτη. Και εδώ έρχεται το δίλλημα.

Τι γίνεται μετά? Τι κάνεις με ένα τέτοιο ζώο?
Αν το ξαναφήσεις στο δρόμο, είναι σίγουρο ότι πολύ σύντομα θα βρει φριχτό θάνατο είτε από μόλυνση γιατί σέρνεται μέσα στις βρωμιές των σκουπιδιών είτε από κάποιο αυτοκίνητο, αφου κοιμάται κάτω από αυτά και λόγω της κατάστασης της, δεν μπορεί να φύγει γρήγορα αν ο οδηγός του βάλει μπροστά για να φύγει.
Πως να κοιμήσεις ένα ζώο που σου δείχνει ότι έχει ζωή μέσα του και θέλει τόσο πολύ να το παλέψει? Κατάφερε να επιβιώσει σε αυτή την κατάσταση 20 ημέρες.
Σε γενικές γραμμές αυτή ήταν η συζήτηση που είχαμε με το γιατρό ο οποίος με διαβεβαίωσει ότι η κουκουβάγια δεν πονάει. Ένας πολύ σημαντικός παράγοντας για την απόφαση που πρέπει να πάρω. Γνωρίζω ότι αυτή την αποφάση θα την πάρω μόνη μου αλλά θα ήθελα να μου πείτε τη γνώμη σας. Ίσως μια δική σας σκέψη ή ιδέα καταφέρει να μου δώσει και μια τρίτη λύση, μια ελπίδα για τη γριά κουκουβάγια.

Συγγνώμη που σας κούρασα με όλες αυτές τις λεπτομέρειες, αλλά νομίζω ότι ήταν απαραίτητες για να έχετε μια σφαιρική εικόνα.

Δυσκολη η κατασταση γαμωτο.Μπραβο σου που τη φροντιζεις
Δε ξερω ρε γμτ τι λυση να προτεινω. Ισως εαν εβαζες μια αγγελια φιλοξενιας να βρισκοταν κατι. Εστω σαν φιλοξενια για λιγο καιρο μεχρι τουλαχιστον να ανακαμψει με πληρωμενα τα οποια εξοδα απο σενα. Ισως να βρεθει καποιος με μια αυλη που να μπορει να μεινει εκει και να μη κινδυνευει τουλαχιστον τοσο πολυ απο σκυλια-αυτοκινητα κλπΔεν εχω κατι αλλο να προτεινω μια και θα ξερεις ποσο δυσκολες ειναι σημερα οι υιοθεσιες και δη μεγαλων σε ηλικια ζωων και με προβληματα.

Anatoli έγραψε:Δυσκολη η κατασταση γαμωτο.Μπραβο σου που τη φροντιζεις
Δε ξερω ρε γμτ τι λυση να προτεινω. Ισως εαν εβαζες μια αγγελια φιλοξενιας να βρισκοταν κατι. Εστω σαν φιλοξενια για λιγο καιρο μεχρι τουλαχιστον να ανακαμψει με πληρωμενα τα οποια εξοδα απο σενα. Ισως να βρεθει καποιος με μια αυλη που να μπορει να μεινει εκει και να μη κινδυνευει τουλαχιστον τοσο πολυ απο σκυλια-αυτοκινητα κλπΔεν εχω κατι αλλο να προτεινω μια και θα ξερεις ποσο δυσκολες ειναι σημερα οι υιοθεσιες και δη μεγαλων σε ηλικια ζωων και με προβληματα.

+100

Πολύ δύσκολη απόφαση.... Αν συνέβαινε σε εμένα, φοβάμαι ότι θα αναγκαζόμουν να την κρατήσω στο σπίτι μέχρι να γίνει (αν γίνει) καλά...

Chouzouris έγραψε:Πολύ δύσκολη απόφαση.... Αν συνέβαινε σε εμένα, φοβάμαι ότι θα αναγκαζόμουν να την κρατήσω στο σπίτι μέχρι να γίνει (αν γίνει) καλά...

Δυστυχώς Χουζούρη, πρόκειται για μία άγρια γατούλα που σιχαίνεται τον εγκλεισμο και έχει επιλέξει να μην έχει πάρε δώσε με δίποδα. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι θέλουμε το καλό της. Μόλις πλησιάζεις το κλουβάκι της αρχίχει τα κχχχχχ και προσπαθεί να πάει όσο πιο μακριά από σένα γίνεται. Το σπίτι αποκλείεται λοιπόν γιατί θα έπρεπε να είναι μόνιμα σε κλουβάκι. Η μόνη πιθανή λύση ίσως να ήτανε αυτό που ειπώθηκε παραπάνω, μια προστατευμένη αυλή όπου δεν θα κινδύνευε από αυτοκίνητα. Πως να βρεθεί όμώς; Δεν γνωρίζω κανέναν που μένει σε μονοκατοικία με αυλή. Αν βρισκόταν κάτι τέτοιο εννοείται ότι θα αναλάμβανα τα εξοδά της εγώ. Ίσως αν το προωθούσαμε βρισκόταν κάποιος με τη διάθεση να την φιλοξενήσει στην αυλή του; Θα μπορούσε κάποιος να το προωθήσει στο facebook καθώς εγώ δεν έχω;
Δεν γνωρίζουμε αν θα έχει κάποια βελτίωση. Ο γιατρός είπε ότι υπάρχει κάποια πιθανότητα μετά από καιρό, να εμφανίσει μυελική βάδιση. Δεν θα είναι κανονικό βάδισμα αλλά θα μπορεί να κινείται. Όυτε αυτόν όμως τον βλέπω αισιόδοξο. Οι πιθανότητες γιαυτό είναι περίπου στο 20%.

Ανατολή και Ντορεμί σας ευχαριστώ για την ιδέα της αυλής. Θα βάλω αγγελία για φιλοξενία σε αυλή, μήπως και βρεθεί κάτι. Αν έχετε facebook θα παρακαλούσα κι εσάς να το προωθούσατε μιας και το θέμα επείγει σχετικά. Μακάρι να βρεθεί κάτι για τη γριούλα κουκουβάγια. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή η γατίτσα μου έχει κάνει εντύπωση και θέλω πραγματικά να κάνω ότι μπορώ γιαυτήν

Θα το προωθήσουμε!!! Χίλια μπράβο για όσα κάνεις για αυτήν...

Αυτή η γατούλα μου θυμίζει τις περιπέτειες μιας άλλης αδεσποτούλας που λόγω Χριστουγέννων γλίτωσε την ευθανασία και παρόλο που όλοι νομίζαμε πως θα μείνει παράλυτη τελικά το οίδημα υποχώρησε και περπατάει πλέον με ένα μικρό πρόβλημα στο ποδαράκι. Εδώ το θέμα της : http://www.gatospito.com/t6085-topic
Κρίμα που ο γιατρός δεν εντόπισε νωρίτερα το νευρολογικό πρόβλημα. Και ακόμη πιο κρίμα που η κύστη της ήταν γεμάτη. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι...
Κοίτα, η γατούλα ( που τελικά αποδείχτηκε γατούλης) που αναφέρω πιο πάνω ήταν πάρα πολύ άγρια. Κρατήθηκε σε κλουβί κουνελιού ( το οποίος μας είχε δανείσει η BockSurat) μέχρι να πάρει τα πάνω της.
Στην αρχή σερνόταν , δεν είχε καθόλου έλεγχο στα πίσω πόδια, και μετά περπάτησε.
Μήπως θα μπορούσες να την κρατήσεις και εσύ στο κλουβάκι μέχρι να βελτιωθεί λιγάκι; Αν δεν δεις βελτίωση ( και για τέτοιας ηλικίας ζώο ) ίσως θα πρέπει να σκεφτείς και την ευθανασία κάτι που απεύχομαι

Chouzouris έγραψε:Θα το προωθήσουμε!!! Χίλια μπράβο για όσα κάνεις για αυτήν...

Σε ευχαριστώ πολύ Χουζούρη μου. Πραγματικά οποιαδήποτε βοήθεια θα ήταν πολύτιμη για την κουκουβάγια

Kikiriki έγραψε:Αυτή η γατούλα μου θυμίζει τις περιπέτειες μιας άλλης αδεσποτούλας που λόγω Χριστουγέννων γλίτωσε την ευθανασία και παρόλο που όλοι νομίζαμε πως θα μείνει παράλυτη τελικά το οίδημα υποχώρησε και περπατάει πλέον με ένα μικρό πρόβλημα στο ποδαράκι. Εδώ το θέμα της : http://www.gatospito.com/t6085-topic

Κική μου, διάβασα τιην ιστορία σας, συγκινήθηκα αλλά και χάρηκα πολύ με την αίσια έκβασή της.

Κρίμα που ο γιατρός δεν εντόπισε νωρίτερα το νευρολογικό πρόβλημα. Και ακόμη πιο κρίμα που η κύστη της ήταν γεμάτη. Αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι...

Όντως κρίμα που δεν το εντόπισε, αλλά δεν μπορώ να του καταλογίσω λάθος. Το κάταγμα στο πίσω πόδι της τον παραπλάνησε, κι επειδή ήταν πάρα πολύ άγρια δεν μπορούσε να την εξετάσει διεξοδικά χωρίς ηρέμηση παρόλο που έχει μεγάλη εμπειρία σε αδέσποτα. Αυτό με την κύστη της είναι όντως μεγάλο πρόβλημα και ίσως καθορίσει την τύχη της, γιατί ακόμα και αν βρεθεί μέρος φιλοξενίας, πως να αδείαζεις την κύστη από ένα άγριο ζώο? Να σκεφτείς ότι την κρατούσαμε 2 άτομα και φορούσαμε χοντρά γάντια για να μην μας κατασπαράξει

Μήπως θα μπορούσες να την κρατήσεις και εσύ στο κλουβάκι μέχρι να βελτιωθεί λιγάκι; Αν δεν δεις βελτίωση ( και για τέτοιας ηλικίας ζώο ) ίσως θα πρέπει να σκεφτείς και την ευθανασία κάτι που απεύχομαι.

Αχ μακάρι να μπορούσα να την φιλοξενήσω αλλά που? Ο αλήτης που είναι είναι ήδη στρεσαρισμένος από τα μικρά δεν πάει καλά, χθες είχαμε πάλι μια άσχημη κρίση, θα σας τα πω στο θέμα του. Στο εξτρα δωμάτιο έχω τα τρία μικρά που είναι προς υιοθεσία, στα οποία δεν έχω κάνει ακόμα εμβόλια και σε λίγες μέρες θα εγχειρήσουμε τη Μινού, το ένα από τα τρία μικρά, για να της αφαιρέσουμε το ματάκι που ανεβάζει πίεση, και σίγουρα για κάποιες μέρες θα πρέπει να έχει μια νοσηλεία για να μην την χτυπήσουν κατά λάθος τα υπόλοιπα. Έχω τύψεις που δεν μπορώ να την φιλοξενήσω αλλά θα έχω περισσότερες τύψεις αν χειροτερέψει ο αλήτης ή αν κολλήσουν κάτι τα μικρά. Μακάρι να μπορούσα.

Το απόγευμα θα περάσω από το γιατρό να δώ την κουκουβάγια και να δούμε αν δείχνει κάποιο σημάδι βελτίωσης από την κορτιζόνη που παίρνει και θα σας ενημερώσω για τα νεότερα.

Μπράβο σου για τις προσπάθειες που κάνεις τόσο καιρό. Απλά ήθελα να προσθέσω το ότι η γατούλα είναι άγρια δεν σημαίνει κατ΄ανάγκη ότι θα συμπεριφέρεται και άγρια μέσα στο σπίτι ή σε άλλα γατιά. Εγώ είχα μαζέψει 2 άγρια γατάκια, ειδικά το θηλυκό ήταν άλλο πράγμα και πραγματικά με τα γατιά μου έκανε πολύ παρέα τα ήθελε πολύ. Μετά από μια εβδομάδα στο δωματιό μου χάδια δεν ήθελε αλλά μόλις κοιμόμουν έπεφτε στα πόδια μου και κοιμόταν. Και αυτά στα λέω σε περίπτωση που σκέφτεσαι να την κρατήσεις μην φοβηθείς ότι θα επιτίθεται στα γατιά σου κλπ ίσα ίσα που μπορεί να την καταβρει. Το άγριο θηλυκό που σου λέω ακόμη δεν βρέθηκε κανένας να το υιοθετήσει γιατί όλοι φοβούνται αυτά που αναφέρω πιο πάνω. Νομίζουν ότι θα κοιμούνται και θα ανέβει το γατί να σε κατασπαράξει. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο ίσα ίσα που με τις μέρες θα ηρεμήσει γιατί θα νιώσει την ασφάλεια ότι βρίσκεται σε ένα σπίτι που δεν θα το ξαναχτυπήσουν ή θα το διώξουν και θα έχει το φαί του για πάντα. Αυτά στα λέω από την πείρα μου κυρίως με το άγριο θηλυκό που το φιλοξενεί μια κοπέλα φιλοζωικής η οποία έχει όνομα και πείρα στο θέμα των γατιών και μου έχει πει ότι είναι από τα πιο άγρια γατιά που γνώρισε. Και όμως τώρα έχει προσαρμοστεί μια χαρά με τι άλλες γατούλες και έχει ηρεμήσει απλά δεν θέλει πολλά πολλά χάδια. Και όμως επειδή ο κόσμος φοβάται ότι θα είναι άγρια και θα ουρλιάζει όλη μέρα την απορρίπτουν διαρκώς και έχει περάσει ένας χρόνος που δεν τον παίρνει κανένας. Για αυτό σκέψου το μήπως καταφέρεις εν τέλει και το κρατήσεις. Εμένα όταν μου έτυχε η περίπτωση της άγριας είχα μέσα στο σπίτι ήδη 3 δικά μου και 1 για υιοθεσία και δεν υπήρχε η περίπτωση να κρατήσω ΄άλλο ένα για δικό μου γιατί δεν το ήθελαν και οι γονείς μου. Αν σε παίρνει πάντως οικονομικά και καταφέρεις και χαρίσεις τα γατάκια που φιλοξενείς για μένα καλύτερα να τυην κρατήσεις γιατί δεν έχουν τύχη έξω τα γατάκια που είναι έτσι. Πάντως και πάλι μπράβο σου για ότι κάνεις.

Αγαπητή psika, συγγνώμη που χρησιομοποιώ το nickname σου αλλά δεν θυμάμαι το όνομά σου, σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Η γριά κουκουβάγια μας φιλοξενείται εδώ και 15 ημέρες στον κτηνιάτρο. Τα νέα της υγείας της δείχνουν θετικά. Τη Δευτέρα που πήγα να τη δω, τη βγάλαμε από το κλουβί και διαπιστώσαμε ότι αρχίζει να ψιλοστηρίζεται στα πόδια της το κακό είναι ότι έχει ανοίξει λίγο από την κατάκλιση. Τη μεταφέραμε σε μεγαλύτερο κλουβί, για να μπορεί να κινείται και να περπατάει μήπως και δούμε μεγαλύτερη βελτίωση. Το δεύτερο κακό είναι ότι παραμένει αγρίμι, αφού, όταν της αλλάζουν κλουβί για να καθαρίσουν το παλιό, γίνεται ολόκληρη επιχείρηση για ... άγρια ζώα Προχθές άρπαξε πάλι τον γιατρό. Δεν θεωρώ σε καμιά περίπτωση ότι η συμπεριφορά της οφείλεται σε κακία αλλά στο ότι η ανθρώπινη παρουσία γιαυτήν, είναι τόσο πολύ τρομακτική που την οδηγεί στην επιθετικότητα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε επίσης, ότι η κουκουβάγια είναι ένα ηλικιωμένο ζώο, την υπολογίζουμε 10-12 χρονών, με παγιωμένες συμπεριφορές. Πάντως, συνεχίζουμε να ψάχνουμε μια αυλή για να περάσει πιο ήρεμα και προστατευμένα τον χρόνο που της απομένει. Ελπίζω να βρεθεί κάτι γιαυτήν

Φοβάμαι όμως ότι σε όποια αυλή και να πάει θα φύγει αφού τρομάζει τόσο με τους ανθρώπους. Τώρα η γατούλα αντιδράει τόσο άσχημα γιατί την έχετε σε κλουβί λογικό είναι και μάλιστα τώρα αγριεύει ακόμη περισσότερο από ότι να είναι σε ένα χώρο ελεύθερη. Αλλά σκέψου ότι αν πάει σε αυλή ξένη ειδικά που έχει συνηθίσει 10 χρόνια έναν συγκεκριμένο χώρο και φύγει που θα προσπαθήσει κατά 90% τότε το μέλλον για αυτήν θα είναι χειρότερο. Εύχομαι να βρεθεί κάτι καλό για αυτήν ώστε να είναι προστατευμένη.